‏‫به ایران درود ‏

‏‫به ایران درود ‏

‏‫.. ‏

‏‫به ایران و خاکش ، به باد و به آبش درود ‏

‏‫به کوه و به دشت و به صحرا ، کویرش درود ‏

‏‫به زرینه رود ، به سیمینه رودش درود ‏

‏‫سپید رود ، به خشک رود به کارون درود ‏

سهند و ‫سبالان و تفتان ، دماوند ِ غران درود ‏

‏‫به البرز ، به زاگرس ، به زنجیر ِ کوه ها درود ‏

‏‫به آن دشت مرغاب ، پاسارگاد و شاهش درود ‏

‏‫به کُرد و لُر و ، آذری زادگاهش درود ‏

‏‫به گیلک به مازی ، بلوچ و به خوزی درود ‏

به کوروش ، به داریوش و نادر ، شهانش درود‏

‏‫به بابک ، ابومسلم و مازیارش درود ‏

‏‫به یعقوب لیث ، سور ِنا ، آریوبرزن درود ‏

به زفران، خراسان و فی روزه هایش درود ‏

چو از خاک ایران بداریم همی تار و پود ‏

‏‫به آزاد باش ِ ایران زمینان‫ به خوانیم سرود ‏

‏‫بیاریم سیاهی علم ها ، ز ِ دشمن فرود ‏

‏‫سپاریم کُنِش های ِ ایران ستیزان به دود ‏

به نوروز ، به زاد روز ِ باستان بهارش بگوئیم درود‏‫ ‏

‫..

‫سوز

۱۳ مهر ۱۳۸۸ − 05.10.2009

وطن

وطن


..


وطن در دست ِ نادانان اسیر است


ندا از بهر ِ آزادی، کبیر است


جوابش را گلوله، در نفیر است


نجاتش د ِه کنون، فردا که دیر است


.


زمین در خون، ز ِ آزاد و دلیر است


و خاک از خون ِ آزادان، خمیر است


که این نان، بر ستمکاران فطیر است


آخوند ِ پنج تومن، اینجا امیر است


.


به سالوس و ریا، آخوند، پیر است


به تزویر بیشه را، ملا ، که شیر است


“خدا فرموده است”، نان و پنیر است


و گوش خلق ازین اوهام سیر است


.


ریا در دین، کِهین تا به مَهین است


دوروئی در لباس ِ دین، سفیر است


دورنگی صاحب ِ دین بر جبین است


ولی یه امر، فقط، اینجا کبیر است


..

سوز

۱۱آذر ۱۳۸۸ − ۱۶ بهمن ۱۳۸۸

02.12.2009 – 05.02.2010